De kunst van communicatie is het feit dat we met belangrijke voorbeelden in 4 verschillende vormen van kunst in een gelijk opbouwend thema  meer rendement kunnen krijgen. 

EEN BELANGRIJK VERHAAL
BEGON VOOR MIJ IN HET POLANEN THEATER

AN IMPORTANT STORY
STARTED FOR ME IN THE POLANEN THEATER

Net na mijn kunstacademie in 1987

Nadat ik de kunstacademie in 1987 had afgerond kwam ik te wonen in Amsterdam en woonde er met nog veel andere kunstenaars in het grote ziekenhuis waar mijn moeder nog geboren was en vlakbij een goede vriendin Nel Ploeg die mimespeelster en clown was. Ik had ooit met Nel en haar medemimespeler Gerard Verwer samen mogen werken toen zij eens in het verre Noorden van Nederland de bevolking kennis hadden willen laten maken met de toen nieuwe vorm van kunst die MIME was gaan heten. Mime was anders dan pantomime en het ging vaak speciaall in op de taal van de mimiek van de mens. In Amsterdam was er zelfs een echte mimeschool gekomen. Later ontstond toen in dat verre Noorden nog de eens erg bekende mimegroep "Sufer Nufer"

Just after my academy of art in 1987

After I finished the art academy in 1987 I came to live in Amsterdam and lived with many other artists in the big hospital where my mother was still born and close to a good friend Nel Ploeg who was a mime and clown. I had once been allowed to work together with Nel and her fellow mime Gerard Verwer when, once in the far North of the Netherlands, they had wanted to familiarize the population with the then new form of art that had come to be called MIME. Mime was different from pantomime and it was often special in the language of the mimicry of man. In Amsterdam there was even a real mime school. Later, in that distant North, the once well-known mime group "Sufer Nufer" arose.

Onderzoek van de opara

Die Zauberflote

Toen ik in Amsterdam kwam wilde ik samenwerken met alle televisieomroepen en ik stuurde ze allemaal een brief met een voorstel om te gaan samenwerken. Het enige resultaat bleek een gesprek met de evangelische omroep en een kleine kennismaking met deze omroep en het toenmalige trieste beeld dat ze hadden om iets op een profesionele manier te gaan verbeelden. Men liet liever goedkope educatiefilmpjes uit China komen, in plaats van zelf ergens in te willen gaan investeren en ze hadden dus geen werk voor mij. Ik ging toen aan de gang met mijn idee voor het samengaan van verschillende kunsten in een opera. Ik onderzocht de opera van de Zauberflote van Mozart. De opera die voor mijn eigen vader dikwijls een soort van Bijbel had kunnen betekenen, aldus zijn eigen zeggen. Kort geleden ben ik via de HI-WI drawing techniek weer opnieuw aan de gang gegaan met het verhaal van de Zauberflute en kon het toen allemaal iets beter plaatsen en zag ik in dat het verhaal ook nooit een echte Bijbel kon doen vervangen. 

Investigation of the opara

Die Zauberflute

When I came to Amsterdam, I wanted to work with all television channels and I sent them all a letter with a proposal to work together. The only result turned out to be a conversation with the evangelical broadcaster and a small acquaintance with this broadcaster and the then sad image they had of imagining something in a professional way. People preferred to have cheap educational films from China, instead of wanting to invest in something and they did not have work for me. I then went on with my idea of ​​joining different arts in an opera. I researched Mozart's Zauberflote opera. The opera that could have meant a kind of Bible for my own father, according to his own words. Recently I went back to work using the HI-WI drawing technique with the story of the Zauberflute and could put it all a bit better and I realized that the story could never replace a real Bible.

IK VOND EEN ANDERE OPERA EN DAT GING OOK OVER EEN KLASIEK LIEFDESVERHAAL

Na mijn zoektocht naar het bekende operaliedje dat acteur Tom Anders  eens had gebruikt in zijn zwerverrol als Dorus, heb ik navraag willen doen bij de moeder van mijn schoonzus en omdat ze erg van opera hield kon ze me vertellen dat het een liedje van de Barbier van Siviglia was. Ik direct naar de waterlooplein markt en ja hoor, ik vond de opera en met grote verwachting zocht ik dat bewuste liedje. Helaas ik kon het nergens vinden en het stond er dus gewoon niet op. Waarom niet? Ik bleek de allereerste versie van de opera te hebben gekocht en die was anders dan de latere versie van de bekende componist Rossini.

Toch maakte me het na het regelmatig niet meer uit. De muziek van hetzelfde verhaal vond ik prachtig en misschien nog wel mooier dan de versie van Rossini. Ik besloot er een decor voor te gaan ontwerpen, al wist ik niet dat ik er ooit een echte theatergroep bij zou kunnen vinden. Ik ging er gewoon mee aan de gang.

I FOUND ANOTHER OPERA AND THAT WAS ALSO ABOUT A CLASSIC LOVE STORY

After my search for the famous opera song that actor Tom Anders once used in his wanderer role as Dorus, I wanted to inquire with the mother of my sister in law and because she liked opera very much she could tell me that it was a Barbier's song Siviglia was. I directly to the waterlooplein market and yes, I found the opera and with great anticipation I was looking for that conscious song. Unfortunately I could not find it anywhere and it just was not there. Why not? I turned out to have bought the very first version of the opera and it was different from the later version of the well-known composer Rossini.
 
Yet it did not matter to me after it regularly. I thought the music of the same story was beautiful and perhaps even more beautiful than the Rossini version. I decided to design a set for it, although I did not know that I could ever find a real theater group. I just went on with it
 

Maar toen vond ik dus deze versie van de bekende opera en dat bleek de eerste versie te zijn

en die vond ik dus heel erg mooi!

But then I found this version of the famous opera and that turned out to be the first version

and I found that very beautiful!

En toen vond ik een groep die deze versie met mij heeft willen uitvoeren. Ja en dat, ja dat was na mijn ontmoeting met een theatergroep in

HET POLANENTHEATER

En we hebben toen de Barbier van PAIISSIELO  laten horen en laten zien door heel Nederland en kwamen er zelfs mee voor het NOS journaal van de Nederlandse televisie

 

And then I found a group that wanted to run this version with me. Yes and that, yes that was after my meeting with a theater group in

THE POLANENTHEATER

And then we showed the Barbier of PAIISSIELO and showed them all over the Netherlands and even came up dayly hight time Journal  of tje Dutch television

Mensen worden tegenwoordig helaas niet meer bereikt langs heel veel traditionele wegen. Er moet iets gebeuren en dat moet opzienbarend zijn. Anders dan alles dat we gewend zijn en iets dat een nieuw licht zal kunnen geven.

Iets om mezelf met een beeld te willen voorstellen, dus van wat ik zie, van wat ik hoor, van wat ik analiseer of van waar ik me toe wil bewegen.

Unfortunately, people are no longer reached by many traditional ways.Something did change and there is a need to do some very special. So in another way as we 're used to do and something that will give human a new light.
Something to imagine myself, so from what I see, from what I hear, from what I analyze or from which I want to start.

HET STUK DAT IK IN 1988 IN HET POLANENTHEATER ZAG WAS EEN BEKEND STUK VAN DE SCHRIJVER CHARLES DICKENS, DE SCHRIJVER DIE IN NEDERLAND NATUURLIJK VOORAL BEKEND WAS GEWORDEN OM ZIJN JAARLIJKS KERSTVERHAAL DAT VRIJWEL IEDER JAAR IN NEDERLAND TE ZIEN IS EN TE HOREN IS. HET KERSTVERHAAL VERTELD HET UITERST ZIELIGE VERHAALTJE  VAN EEN RIJKE KANTOORMAN DIE KERSTMIS MAAR GROTE ONZIN VIND EN ZELFS DE GROOTSTE  GELDVERSPILLING VIND. HET VERHAALTJE  VERTELD VERVOLGENS DAT HIJ DOOR 3 GEESTEN BEZOCHT WORDT DIE HEM TENSLOTTE TOT INKEER BRENGEN. DIT VERHAAL WERD DUS GEMAAKT TOT HET GROTE BELANGRIJKE KERSTVERHAAL VOOR IEDEREEN DIE NIETS MET GOD TE MAKEN WENST TE HEBBEN EN HUN EIGEN VERHAALTJES ER VAN WILLEN MAKEN

 

THE PIECE THAT I SAW IN 1988 IN THE POLANENTHEATER WAS A WELLKNOWN PIECE OF THE WRITER CHARLES DICKENS, THE WRITER WHO WAS IN THE NETHERLANDS NATURALLY WELLKNOWN PRECISELY FOR HIS ANNUAL CHRISTMAS CAROL WHICH CAN BE SEEN IN THE NETHERLANDS EVERY YEAR. THE CHRISTMAS CAROL TELLS THE EXTREMELY  STORY OF A RICH OFFICEMAN WHO FIND CHRISTMAS NOT IMPORTANT AT ALL  AND EVEN  THE BIGGEST MONEY LOSSES. THE STORY STILL REPLIES THAT HE IS VISITED BY 3 SPIRITS THAT SHOWED HIM THE LIFE HE DID THAT WAS NOT GOOD AND FINELU HE WILL CHANGE HIS WHOLE LIFE..

THIS STORY WAS SO MADE TO THE LARGE IMPORTANT CHRISTMAS STORY FOR EVERYONE WHO WANTS NOT TO HAVE ANYTHING TO DO WITH GOD AND THAT PREFER TO MAKE THEIR OWN STORIES
De kleine Doritt van Charles Dickens
De kleine Dorrit was de elfde roman van Charles Dickens. De roman werd in gedeelten gepubliceerd van december 1855 tot juni 1857.
 
Dickens 'leven van dat moment
  • In 1855 heeft Dickens een teleurstellende reünie met Maria Winter (Maria Beadnell). Dit incident werd gedramatiseerd om de reünie te worden van Arthur Clennam en Flora Finching in Little Dorrit.
  • Het volgende jaar koopt Dickens Gad's Hill Place.
  • In 1857 ontmoet Dickens Ellen Ternan. Uiteindelijk zou hij zich afscheiden van zijn vrouw, Catherine, en zou hij de rest van zijn leven bij Ellen betrokken zijn.
  • Maria Beadnell en Flora Finching
  • In Little Dorrit raakt Arthur Clennam opnieuw vertrouwd met Flora Finching. Ze was de liefde van zijn jeugd. Maar de tijd was Flora niet aardig geweest:
 
Deze scène was gebaseerd op een incident in het leven van Charles Dickens. De eerste liefde van Charles Dickens was de verrukkelijke Maria Beadnell. De relatie was verontrust. Op dat moment was Dickens een jonge man met weinig perspectief en Maria's ouders keurden de wedstrijd niet goed. Bovendien hadden Maria en Charles een ruzie tijdens zijn 21-verjaardag feest. Ze praatten niet na vierentwintig jaar na dat argument.

Maria Beadnell

In 1855 nam Maria, die mevrouw Henry Winter was geworden, contact op met Dickens. Hoewel ze hem waarschuwde dat ze niet meer was zoals hij zich herinnerde, was hij geschokt door haar uiterlijk en persoonlijkheid. Die ervaring vond zijn weg naar Little Dorrit.
 

marshalsea

Little Dorrit leaving the Marshalsea

Kleine Dorrit verlaat de Marshalsea. Illustratie door Phiz.

 
De gevangenis van de Marshalsea-schuldenaar speelt een grote rol in Little Dorrit. De roman opent daar. De Dorrits wonen daar en uiteindelijk wordt Arthur daar gevangengezet.
Het was een gebruikelijke gewoonte voor het hele gezin om naar de gevangenis van de schuldenaar te verhuizen, en niet alleen om het gezinslid insolvent te verklaren. De familieleden die niet waren veroordeeld voor insolventie konden de gevangenis overdag verlaten. Sommige gevangenen hadden zelfs een regelmatige schoonmaakdienst tijdens hun opsluiting.
Tijdens het leven van Dickens wisten heel weinig mensen dat de vader van Dickens drie maanden naar Marshalsea was gestuurd. Terwijl zijn vader in de gevangenis zat, werd Charles, toen nog maar twaalf jaar oud, naar het werk gestuurd in een schoensmeerfabriek. Dickens was diep getekend door deze incidenten en sprak er zelden over.
 
Thema van Little Dorrit
Het hoofdthema van Little Dorrit is gevangenschap. De roman begint in een gevangenis. Mevrouw Clennam is beperkt tot haar rolstoel. Zelfs de stad echoot dit thema:
Melancholische straten, in een boetvaardige kleding van roet, doordrenkt de zielen van de mensen die waren veroordeeld om ze uit vensters te bekijken, in bittere moedeloosheid.
Het thema echoot door deze donkere roman. Er zijn liefdeloze huwelijken, incompetente overheidsgebouwen en de verstikkende invloed van de samenleving.
Aan het einde van de roman vinden sommige personages echter vrijheid. Sommigen door de waarheid, anderen door de dood en anderen door liefde.
Ze gaven allemaal plaats wanneer de ondertekening was gedaan en de kleine Dorrit en haar man liepen alleen de kerk uit. Ze zwegen een ogenblik op de trappen van de portiek en keken naar het frisse perspectief van de straat in de heldere stralen van de herfstochtendzon en gingen toen naar beneden.

Little Dorrit by Charles Dickens

Little Dorrit was the 11th novel of Charles Dickens.  The novel was published in installments from December of 1855 through June of 1857.

Dickens’s Life At The Time

  • In 1855 Dickens has a disappointing reunion with Maria Winter (Maria Beadnell).  This incident was dramatized to become the reunion of Arthur Clennam and Flora Finching in Little Dorrit.
  • The next year Dickens purchases Gad’s Hill Place.
  • In 1857 Dickens meets Ellen Ternan.  He would eventually separate from his wife, Catherine, and would be involved with Ellen for the rest of his life.
  • Maria Beadnell and Flora Finching

    In Little Dorrit Arthur Clennam becomes reacquainted with Flora Finching.  She was the love of his youth.  However time had not been kind to Flora:

  • This scene was based on an incident in the life of Charles Dickens.  The first love of Charles Dickens was the delightful Maria Beadnell.  The relationship was a troubled one.  At that time Dickens was a young man with few prospects and Maria’s parents did not approve of the match.  Additionally Maria and Charles had a falling out at his 21stbirthday party.  They did not speak for twenty four years after that argument.

    Maria Beadnell

    In 1855 Maria, who had become Mrs. Henry Winter, contacted Dickens.  Although she warned him that she was no longer as he remembered, he was shocked by her appearance and personality.  That experience found its way into Little Dorrit.

  • Marshalsea 

    Little Dorrit leaving the Marshalsea

    Little Dorrit leaving the Marshalsea. Illustration by Phiz.

     

    The Marshalsea debtors’ prison plays a large part in Little Dorrit.  The novel opens there.  The Dorrits live there and eventually Arthur is imprisoned there.

    It was a common practice for the entire family to move into debtors’ prison, not just the family member declared insolvent.  The family members that were not convicted of insolvency could leave the prison during the day.  Some prisoners even had regular maid service during their incarceration.

    During Dickens’s lifetime very few people knew that Dickens’s father had been sent to Marshalsea for three months.  While his father was in prison Charles, then only twelve years old, was sent to work in a shoe-polish factory.  Dickens was deeply scarred by these incidents and rarely spoke of them.

    Theme of Little Dorrit

    The main theme of Little Dorrit is imprisonment.   The novel begins in a prison.  Mrs. Clennam is confined to her wheelchair.  Even the city echoes this theme:

    Melancholy streets, in a penitential garb of soot, steeped the souls of the people who were condemned to look at them out of windows, in dire despondency.

    The theme echoes throughout this dark novel.  There are loveless marriages, incompetent government offices and the stifling influence of society.

    However at the end of the novel some characters find freedom.  Some through the truth, some through death and some through love.

    They all gave place when the signing was done, and Little Dorrit and her husband walked out of the church alone. They paused for a moment on the steps of the portico, looking at the fresh perspective of the street in the autumn morning sun’s bright rays, and then went down.

Op 14 december 2018  ga ik naar een zogeheten DIckens avond in Rijswijk. Ik stelde er de vraag: Wie was die Dickens eigenlijk? Velen wisten daarop niet het antwoord.

 

On December 14, 2018 I go to a so-called DIckens evening in Rijswijk. I asked the question: Who was that Dickens? Many did not know the answer.

Zeker een goed geschoold koor op straat en dus alleen maar met stem, maar wel heel krachtig. Omdat ik de tekst nooit echt goed bekeken had zocht ik het op en kwam ik tot het volgende.

Ook mag je me direct mailen of bellen via de volgende gegevens:

Telefoon: 06 - 422 33 1 66

Mail: stichtingbando@gmail.com 

Amy Green: je zult de betekenis nooit goed kunnen leren kennen totdat je zelf iets aan de lijve zult ondervinden. Of met andere woorden: Je moet zelf geld gaan investeren voordat je weet of die investering voor je werkt of niet. En zoek dan maar eens de werkelijke betekenis van cryptomining op.

Mijn wedervraag hierop is dan: Hoe kan een mens leren te investeren wanneer hij niets heeft om te investeren? Het enige dat je dan kunt investeren is dan natuurlijk de tijd die je geeft of investeert om iets te willen leren.

Amy heeft mij dus in de gelegenheid gesteld om het principe van handelen te leren kennen.

Ze heeft daarom persoonlijk ongeveer €50,- op mijn rekening willen storten om het principe van handelen te leren kennen.

Toch blijkt €50,- niet echt genoeg voor mij om het principe van handelen werkelijk te leren kennen. Belangrijk voor mij is namelijk dat ik ook inderdaad geld op mijn eigen rekening kan krijgen en daar is €50,- niet genoeg voor. Waarom wil Amy mij het principe van handelen niet echt leren kennen ? Heeft ze daarvoor niet genoeg vertrouwen in mij?

 

Amy Green: You'll never really know the meaning until you experience something for yourself. Or in other words: you have to start investing money yourself before you know whether that investment works for you or not. And then look up the real meaning of crypto mining.

My question in return is then: How can a person learn to invest when he has nothing to invest?

The only thing you can invest then is of course the time you give or invest to want to learn something.

So Amy gave me the opportunity to learn the principle of action.

She therefore personally wanted to deposit about €50 into my account to learn the principle of trading.

Yet €50,- turns out not really enough for me to really get to know the principle of trading. It is important to me that I can indeed get money into my own account and €50 is not enough for that. Why doesn't Amy really want to teach me the principle of action? Doesn't she trust me enough for that?

Maak jouw eigen website met JouwWeb