Geschiedenis van het verhaal
Voordat men nog kon lezen en schrijven en er dus nog geen radio’s, televisies of computers waren, communiceerden mensen op een hele andere manier met elkaar.
De waarde van klank, kleur en vorm waren toen veel belangrijker dan dat ze dit nu zullen zijn. Er werd met veel meer aandacht en liefde verteld omdat men het belangrijk vond dat de omgeving begreep waar het in het leven eigenlijk allemaal om ging.
Zo ontstonden er dus gesproken woorden die mensen konden volgen en die sprookjes genoemd werden. Van ouds of aan zijn sprookjes dus gewoon gesproken verhalen die andere mensen wat wilden leren.
Toch bij de komst van de techniek waarbij men zelf leerde schrijven en lezen ging het allemaal iets sneller. De sprookjes werden al gauw tot onzin weg gezet en de werkelijke waarde van het sprookje verdween en daarom maakten ze er toen maar zogenaamde kinderverhalen van die alle details maar wel wilden laten omdat kinderen het zogenaamd nog niet zouden kunnen begrijpen. Maar eigenlijk begrepen de volwassenen de sprookjes niet meer zo goed en wilden ze het om die reden ook niet meer aan hun kinderen gaan vertellen. Er ontstonden dus op die manier zogenaamde "kinderverhalen" die werkelijk bar en boos waren en die veelal de grote waarde van het orginele sprookje helemaal teniet deed.
Het was een ramp voor de mensen die de verhalen niet meer konden of wilden geloven in de volksverhalen, want wat moesten ze dan gaan geloven? Daarom wesen mensen bepaalde boeken aan om er van te zeggen van wat wel goede boeken waren.
En zo ontsonden er dus boeken die men geen sprookjesboeken meer wilden noemen, maar echte geloofsboeken waar men rustig in kon gaan geloven volgens bepaalde mensen die het geschreven hadden.
Omdat dus ook die boeken lang niet altijd in overeenstemming met elkaar waren, kregen ze vaak ruzie om de verschillen die er in die boeken stonden en maakte men zelfs oorlog met elkaar met hun eigen boeken in de hand.
Zo waren er dus allemaal verschillende Goden vaak die men had willen benoemen, maar voor de werkelijk liefdesvolle mens kwam het allemaal neer op slechts een boek van de waarheid en dat was het boek dat alle mensen wilde accepteren hoe of ze waren met een God die iedereen werkelijk lief kon hebben. Of deze mens nou de fout in was gegaan of niet, dat maakte niet uit. Als men maar lering wilde gaan trekken uit de fouten die men kon maken en werkelijk zijn leven wilde verbeteren.
Ik vond het erg prettig toen ik vorig jaar in het Tropenmuseum kwam waar zelfs Moslims hun Allah, gewoon ook God wilden noemen, want eigenlijk is er natuurlijk maar 1 God van werkelijke liefde die vredelievend zal willen zijn voor iedereen.
kwalijke eigenschap van de mens
Nou is het natuurlijk ook zo dat mensen vaak verhalen naar hun hand willen gaan zetten, terwijl ze de verhalen eigenlijk helemaal niet goed begrepen hebben. Ze zijn dan niet meer op zoek naar eenheid, maar juist naar onenigheid, omdat ze in een bepaalde stijd iets denken te moeten gaan winnen. Het willen winnen zit dus heel vaak in de mens en is feitelijk een zeer onaangenaam trekje wanneer het zijn grenzen niet meer kent of die grenzen dan maar zelf wil gaan bepalen. We zien dit verschijnsel dan ook het beste bij ijdele mensen of mensen die een overdreven zorg voor hun eigen uiterlijk hebben en eigenlijk nooit tevreden zijn met wat ze werkelijk zullen zien.
Het sprookje van Sneeuwitje heeft daar nog wel iets herkenbaars van en ze zien daar dus een hele ijdele moeder die maar niet haar eigen spiegelbeeld wil of kan geloven en daarom door wil slaan tot allerlei middelen om haar spiegelbeeld ongelijk te geven en daarmee veranderd ze dan ook in een hele lelijke heks die zeer onhebbelijk is tegenover een ieder die werkelijk mooier wordt gevonden dan haar. Eigenlijk zou ze dus het liefst al die mensen de kop om willen draaien, maar dan zou er niemand meer overblijven, dus gaat ze de strijd aan met haar eigen spiegelbeeld die van haar niet meer de waarheid mag laten zien. We zien dus eigenlijk een zieke gehandicapte vrouw die momenteel waarschijnlijk aan Bolimia of anorexia nervosa zou lijden.
Anorexia nervosa is een eetstoornis, waarbij iemand een vervormd beeld van het eigen lichaam heeft, een grote angst heeft om dik te worden en niet probeert een normaal lichaamsgewicht na te streven. De stoornis kan ernstige lichamelijke gevolgen hebben en zelfs tot de dood leiden. De naam is afgeleid van het griekse woord voor eetlust (orexia), "nervosa" slaat op de vermeende neurotische achtergrond.
Boulimia (nervosa)(vlg. DSM-IV) eetstoornis gekenmerkt door onbeheerste `vreetbuien’, regelmatig zelfopgewekt braken, gebruik van laxeermiddelen, strenge diëten, vasten, energieke lichaamsoefeningen ter voorkoming van gewichtstoename, permanente overbezorgdheid over lichaamsomvang en -gewicht; het gewicht is meestal normaal maar aan grote schomm
Gevonden op http://www.encyclo.nl/lokaal/10967
Maak jouw eigen website met JouwWeb